اهداف کلي ما در نگارش کتاب اجرا و شناخت اين است که از محققان تئاتر و اجرا دعوت کنيم تا بسياري از بينش‌هاي علوم‌شناختي را در آثارشان بگنجانند و پروژه‌هاي تحقيقاتي را از منظر مطالعات‌شناختي بررسي کنند. اين کتاب‌ سعي دارد نشان دهد مطالعات‌شناختي چهارچوب معتبري را فراهم مي آورد تا ارزش بالقوه و حقيقت نظريه‌ها و رويکردهايي درک شود که در مطالعات تئاتر و اجرا به کار مي‌روند. در واقع، علوم‌شناختي برخي از رويکردهاي نظري، از جمله نشانه‌شناسي سوسوري، روانکاوي لاکاني، شالوده‌شکني، تاريخ‌گرايي جديد، و نظريه‌گفتمان فوکو را زير سوال مي برد. مفاهيم‌"ذهن تجسم يافته"، "ناخودآگاه‌شناختي"، "طرح همدلانه"، "مقوله‌‌هاي سطح پايه"، "استعاره‌هاي اوليه" و مفاهيم بنيادي نمايش در مطالعات‌شناختي، ايده‌هاي برشتي را به چالش مي کشند و رويکردهاي استانيسلاوسکي در بازيگري را غني مي‌سازند. مطالعات‌شناختي اين امکان را دارد که وجوه مشترک ميان"تئاتر" و "اجرا" را براساس تعريف‌هاي رايج پيدا کند.