خواندن نوعي كار فكري است. و كار فكري مستلزم آمادگي براي پشتكار به خرج دادن در مواجهه با مسائل پيچيده است. اما شايد از آن مهم‌تر اين است كه بدانيد كار فكري اساس يعني چه - چيزي كه خيلي از خوانندگان (از جمله دانش‌آموزان و دانشجويان) توجهي به آن ندارند. اگر بدون اين‌كه بدانيد خواندن درست يعني چه فقط ياد گرفته‌ايد بخوانيد، در واقع بد خواندن را آموخته‌ايد. به همين دليل است كه خواندن براي اغلب دانش‌آموزان كاري است منفعلانه. انگار تصورشان از خواندن چنين چيزي است: چشمت را از راست به چپ روي متن حركت مي‌دهي و خط به خط پيش مي‌روي تا به نوعي، به شكلي نامعلوم، معناها خود به خود و بي هيچ تلاشي وارد ذهن بشود. ما در حين خواندن كلمات را به معنا ترجمه مي‌كنيم.نويسنده هم پيش‌تر همين كار را كرده: انديشه و تجربه‌هايش را به كلام ترجمه كرده. كاري كه ما بايد بكنيم اين است كه همين كلمه‌ها را بخوانيم و از نو ترجمه‌شان كنيم به معناهايي كه نويسنده در اصل در نظر داشته. منتها بر مبنا و به كمك انديشه‌ها و تجربه‌هاي خودمان. ترجمه‌ي دقيق كلمات به معناهاي مورد نظر نويسنده آميزه‌اي است از تحليل‌گري و سنجش‌گري و خلاقيت. و «هنر دقيق خواندن» يعني همين: استخراج و دروني‌سازي آگاهانه‌ي معناهاي مهم نهفته در متن، و راه يافتن به ذهنيت نويسنده.