راوي اين داستان مرد سالخورده‌اي است که در فصل آخر زندگي‌اش تصميم گرفته تا ديگر کاري با درگيري‌ها و دشمني‌هاي قديي نداشته باشد. او ترجيح مي‌دهد به ديوار خالي و بي‌نقش خيره باشد. ديواري که ناآرامي موجود در سرش را فرو مي‌نشاند. آرزويش اين است که خود را درگير چيزي نکند، سکوت کند و لب فروبندد، آن وقت به خود مي‌گويد: «حالم کمي زيادي خوب است» اين کتاب يکي از برجسته‌ترين آثار متاخر والرز است، در هر جمله مسئله‌اي اساسي و شايد حياتي مطرح مي‌شود. رماني که کمابيش از وجود هر نوع قالب صرف نظر مي‌کند و از اين رو بيش‌ترين آزادي را باز مي‌تاباند. خواننده نيز از اين آزادي بي‌بهره نيست، آزادي انديشيدن، نوشتن و زيستن.