به باور من در نقد پروست رخداد شگفت‌ سال‌هاي اخير اين نيست كه ما درباره پروست نوشته‌ايم يا مي‌نويسيم، بلكه به جرات مي‌توانم بگويم كه پروست خود به نوشتن ادامه داده است. كشف انبوهي از پيش‌متن‌ها و فرامتن‌ها، جستجوي زمان از دست رفته را كه تا پيش از اين جداي از ساير متون مي‌خواندند، گشوده‌تر كرده است. منظورم صرفا گشودگي در پايان اثر نيست، به اين كه هميشه وقوف داشته‌ايم، كه يعني دوري بودن اثر از پايان توام با وقفه ممانعت مي‌كند، بلكه گشودگي در آغاز نيز مد نظر است، كه يعني گذشته از پايان نيافتن، هيچوقت شروع هم نمي‌شود، آخر، پروست حالا حالاها با اين كتاب كار دارد. و از اين بابت، او همچنان به كار مشغول است. ما هنوز همه متن پروست را در اختيار نداريم. تا وقتي تمام متن را در اختيار نداريم، هر چه تا به حال گفته‌ايم بي‌اعتبار است. هم ما و هم خود او، چه خوش‌ اقباليم كه هيچوقت تمام متن را در اختيار نداريم.