هر چيز قصه‌اي دارد، حتي دموكراسي و براي هر قصه مي‌توان آغاز و ميانه و انجامي را در نظر آورد. نخستين دموكراسي (چالش انديشه‌اي از دوران باستان) و پايان دموكراسي دو فراز از اين قصه‌ي جذاب و در عين حال، پر آب چشم به‌شمار مي‌روند. پال وودراف با نگارش نخستين دموكراسي به جست‌وجوي ريشه‌هاي آن در آتن مي‌پردازد و ديويد رانسيمن با تدارك پايان دموكراسي نشان مي‌دهد كه چگونه غبار پيري بر سر «بهترين بدترين وضعيت‌ها» مي‌نشيند...