كتابي كه پيش رو داريد برآمده از ربع قرن تجربه‌ي زيسته، و ادراكاتم، در نظام دانشگاهي است. در بيش از ربع قرني كه در دانشگاه زيسته‌ام، در كسوت يك كارمند، دانشجوي مقاطع مختلف، يك مدير، پژوهش‌گر و مدرس ... در حوزه‌هاي مختلف و واحدهاي ستادي و دانشكده‌هاي مختلفي كار كرده‌ام و نقش‌هاي مختلفي را عهده‌دار بوده‌ام كه اين‌همه به من امكان فهم عميق‌تر و دقيق‌تري از مسائل نظام دانشگاهي را داده است. از سوي ديگر بيش از يك دهه مطالعه‌ي تخصصي در حوزه‌ي فساد و نگارش چند كتاب و مقاله در اين زمينه، امكان نگاه انتقادي به نظام دانشگاهي از زاويه‌ي مسئله‌يفساد را فراهم آورد، به ويژه كه به عنوان يك قرباني فساد با تجربه‌هاي زيسته‌ي فراوان، مسئله را دروني نيز كرده‌ام... دانشگاه و نهاد علم، يكي از نهادهاي اصلي است كه خروجي‌اش مي‌تواندمنجر به توسعه، اصلاح جامعه و مبارزه با فساد شود.بنابراين يكي از كاركردهاي اصلي و اساسي اين نهاد ارائه‌ي الگوي تعامل سالم و سازنده ميان اعضايجامعه، تربيت آينده‌سازان كشور مبتني بر آموزه‌هاي اخلاقي و سلامت، و حساس كردن آن‌ها نسبت به پديده‌ي فساد و مبارزه با فساد است. اما وقتي دانشگاه‌ها به فساد مبتلا شده‌اند و فساد در آن‌ها رو به گسترش است، سخن نگفتن در اين باب، بسيار غيرمسئولانه خواهد بود. در يكي دو دهه‌ي اخير به دلايلي كه در فصل پنجم مورد بحث قرار داده‌ام، روند فساد در دانشگاه‌ها رو به فزوني نهاده است.