فردوسي دنيا را مي‌شناسد و احساس مي كند كه حق داد درباره آن سخن گويد. آگاهي عظيم فردوسي از زندگي به وي قدرت و اطمينان و آرامش مي‌بخشيد. فردوسي با قهرمانان خود و افكار و احساسات آنان مي‌زيست. صدها هزار سال، پيش نظرش مجسم گشته است. نسل‌هاي مردم مانند جنگلي كه به وجود مي‌آيد، رشد مي‌كند، از ميان مي‌رود تا براي نورسيدگان جا باز كند، از برابر ديدگان اين پير خردمند كه با شخصيت‌ترين و بلند همت‌ترين شاعر زبان پارسي است رژه رفته‌اند.