«چه لذتي مي‌برد انسان فاني از ديدن اين‌كه فرانسيس پروز ساختار متافيزيكي غذا و ميل به غذا را مزه‌مزه مي‌كند، زير و بالا كردن اين ساختار متافيزيكي خواننده را به اين نتيجه‌گيري ناگزير نزديك‌تر مي‌كند كه تصور رايج از شكم‌بارگي زندگي آمريكايي متعادل خودش نامتعادل و افراطي و همچون نوعي گناه كبيره است ـ منظورم آن‌گونه زهدفروشي فرهنگي است كه نفرت آن از تن نتايج طبيعي خود را در پي دارد. حتي خشم الهي هم نمي‌تواند ولعي را كه به كتاب خانم پروز دارم فرو بنشاند.»