در طول اتفاق‌هايي كه بعد از آن ماجرا افتاد، وقتي چيزي نمانده بود واپورتويي كوئنتين را در حال شنا به كناره كانال له كند، هنگامي كه داشت از راه پله‌هاي سنگي قديمي كناره كانال خودش را از آب بيرون مي‌كشيد (كانال بزرگ، براي خروج كساني كه در آب مي‌افتادند يا خودشان را در آن مي‌انداختند، امكانات مناسبي داشت) و تك و تنها با قدم‌هاي سنگين به پالازوي جاش برمي‌گشت (جاش درگير آن بود كه نگذارد پاپي در چنگ كارابينير بيفتد، چون درست بعد از رفتن كوئنتين به زير آب سر و كله‌شان پيدا شده بود)، تنها اطلاعات مفيدي كه آن اژدها به او داده بود، داشت ذهنش را مي‌خورد: اين كه هنوز هم راهي براي برگشتن به فيلوري مانده بود. دست‌شان به آن دكمه نمي‌رسيد اما فعلا مي‌توانست بيخيال دكمه شود، چون راهي براي برگشت وجود داشت. فقط كافي بود ببيند منظور آن اژدها چه بوده است.