دست آخر، آن‌طور که مشهور است در مورد آخر جهان است، اما همه‌ي نمايشنامه‌ها بکت نوعي دست آخر محسوب مي‌شوند. آن‌ها به‌طور مشخص در مورد زوال، پوسيدگي و اضمحلال هستند و نيز در باب فاجعه. در کار بکت فاجعه نه تنها قابل‌نقل به صورت مستقيم نيست، بلکه اساسا پايان نمي‌يابد، هميشه بيخ‌گوش ماست. فاجعه مدام اشکال جديدي به خود مي‌گيرد؛ از احتمال جنگ‌هاي ويرانگر، تا شکنجه و ظلم حکومت‌هاي خودکامه، و فجايع زيست‌محيطي، که نمود بارز همي آنها را مي‌توان در دست آخر ديد.