چوب‌دستي به جاي دم قياس حجت نيست؛ اما عمق مساله را معلوم مي‌كند. «استا موسا» چون مدت رياست دكتر تمام شده بود؛ كراسوس اجنه را به خط كرد تا دم‌شان را اندازه بگيرد؛ ببيند دم كي از همه بلندتراست؛ دور بعد رئيس جلسه شود. استا موسا: از آن‌موقع كه پاي ما به جلسه‌ي شما باز شد تا حالا ده دفعه ما را چرخانديد؛ ديديد دم نداريم. نه اين‌كه ما كشته مرده‌ي رياست باشيم. يا ما را برنگردانيد تا چيز نداشته را اندازه بگيريد؛ يا اين‌كه چوب‌دستي ما را به جاي دم قبول كنيد و چوب‌دستي را اندازه بگيريد! كراسوس: برگرد استا موسا! تبعيض و پارتي‌بازي نداريم. براي همه دم اندازه مي‌گيريم. نمي‌شود مال شما را چوب اندازه بگيريم. عدالت پس چه مي‌شود؟ نداري تقصير خودت است. برگرد!