«دروازه‌ي بي‌دروازه» مجموعه‌اي از 48 كوآن ذن (داستان، پرسش يا معماهايي متناقض‌نما و گاه بي‌معني و غيرمنطقي كه استادان ذن براي شاگردان مطرح مي‌كنند) است كه مومون اكاي، استاد چيني ذن، اوايل قرن 13 ميلادي گردآوري كرده است. هر يك از اين 48 كوآن با نقد و نظر و شعري از مومون پايان مي‌يابد. درون‌مايه‌ي كوآن‌ها و نقدي كه مومون به آن‌ها اضافه كرده، فرد را با تضادهايي مواجه مي‌كند كه سد راه بينش او مي‌شوند. پس رهرو ذن، براي آن‌كه بتواند به پيشرفت ادامه دهد، ناچار است به سطح جديدي از ادراك دست يابد؛ ادراكي فراتر از تضادها و دوگانگي‌هاي فكري، اين همان خردي است كه آدمي هر چه بيش‌تر در آن اوج بگيرد، با جهان هماهنگ‌تر و از هيجان‌ها دورتر مي‌شود. بزرگان ذن اين وضعيت را «روشن‌بيني» مي‌نامند. روشن‌بيني يعني واضح ديدن آن‌چه هم‌اكنون اينجاست، نه چيزي بيش‌تر.