کتاب «درآمدي بر انسان‌شناسي» تلاش مي‌کند با رويکردي ميان‌رشته‌اي و ترکيب مباحث ژنتيک، تاريخ، جغرافيا، روان‌شناسي و جامعه‌شناسي؛ قابل دسترس و در عين حال پيچيده‌ترين موضوع پيش روي بشر، يعني «انسان»، را بررسي کند. همه‌ي ما فارغ از سطح سواد، تجربيات و مکاني که در آن زندگي مي‌کنيم، حداقل يک بار از خود پرسيده‌ايم، کيست که در آينه به ما مي‌نگرد؟ در حال حاضر، انسان به سطح بي‌سابقه‌اي از علم و فناوري رسيده است. تاکنون هيچ‌گاه بشر تا اين اندازه به جهان اطراف خود اشراف نداشته است. امروزه از دورترين کهکشان‌ها تا ريزترين ذره‌ها زير نگاه ما قرار دارند. سرعت انتقال اطلاعات و نيز امکان جابه‌جايي بشر منجر شده است که تعداد زيادي از ما بتوانيم حتي اطلاعات دورافتاده‌ترين نقاط جهان و عجيبب‌ترين مردم و موجودات را در سريع‌ترين زمان به دست آوريم. ولي با وجود تمام اين پيشرفت‌ها و حجم گسترده‌ي اطلاعات، ميزان دانش اندکي که از خودمان داريم تکان‌دهنده است. تمام دانش ما درباره‌ي خودمان، به فرضياتي محدود مي‌شود که ممکن است، هر لحظه با کشف فسيلي در يک نقطه‌ي دورافتاده از جهان زير سؤال برود. دو دليل عمده براي اين حجم بزرگ از ناآگاهي وجود دارد. يکي عدم وجود شواهد تاريخي کافي در مورد تاريخ تکامل بشر و دومي تعدد نظرات و عقايد دانشمندان در مورد روند تکامل بشر. با مطالعه‌ي انسان‌شناسي متوجه خواهيم شد که چه چيزي ما را انسان کرده است و چگونه اين ويژگي مشترک انساني، با وجود اختلاف رنگ پوست و مو، قد و وزن و زبانمان، بين همه به اشتراک گذاشته شده است. انسان‌شناسي تصوير روشن‌تري را از ترکيب فرهنگي، منابع شخصي و افرادي که پيش از ما آمدند و شيوه‌ي تفکر ما را شکل دادند، به دست مي‌دهد.