جنگ‌ها سخت‌ترين انتقام خود را از بدن‌ها گرفته‌اند. خانه‌ها خراب شده‌اند، شهرها ويران شده‌اند، اما خانه و شهر و آجر و سنگ و چوب، به نحوي عيني و «غير شاعرانه»، رنج نمي‌كشند. در پوست و استخوان و عضله شهر دردي نمي‌خزد. اين بدن‌ها هستند كه در جنگ‌ها رنج و درد را لمس مي‌كنند. بدن‌ها بازسازي‌ناپذيرند، نه معماري و بناها و شهرها. تصاوير بدن‌هاي تكه‌پاره‌شده، دست‌ها و پاهاي قطع‌شده، چشمان از جاي درآمده و بيمارستان‌هاي شلوغ و پرزخم و عفونت نمود عيني رنج بدن‌ها در طوفان جنگ‌هاست. بدن‌ها بازتاب‌دهنده حقيقي تجربه جنگ‌اند؛ چه آن‌جا كه به عنوان بدن فيزيولوژيك و فردي، واقعيت فراموش‌شده درد و معلوليت را حمل مي‌كنند و چه آن‌جا كه در بازي قدرت به نماد تبديل مي‌شوند. از منظر هر آن كه در قدرت است، بدن سرباز مقدس شمرده مي‌شود و بدن دشمن به حيوانيت و توده‌بودگي تقليل پيدا مي‌كند.