نگاه كن، ببين خودش را به چه روزي انداخته. همه اين‌ها از طمع روزگار است. خوب، مرد، مي‌گفتي زني بيايد برايت نان بپزد. حالا دو تا نان هم مزد دستش را مي‌دادي، يا تكه‌اي نان بچه‌اش مي‌خورد. بهتر از اين بود كه اين بلا را سر خودت بياوري و از زمين و آسمان خجالت بكشي.