نمايش‌نامه ايوان واسيليويچ (1935) نسخه تكامل يافته‌ي نمايش‌نامه ديگري به نام خوشبختي است كه تاريخ 1934 را روي خود دارد. خيال‌پردازي خلاقانه بولگاكف در اين اثر به اوج تكامل مي‌رسد. دانشمندي جوان دستگاهي اختراع كرده كه قادر است در زمان گذشته نفوذ كند و در اولين آزمايش آن سارق و مدير ساختمان را كه تصادفا با ايوان مخوف هم‌نام و هم‌شكل است، به زمان ايوان مخوف مي‌فرستد و در عوض ايوان مخوف را به دوره شوروي مي‌آورد. اگرچه به نظر مي‌رسد تيغ انتقاد بولگاكف از نظام و حكومت شوروي، پس از حملات و تضييقاتي كه بر آثارش روا داشته، كند شده است و ايوان واسيليويچ بيشتر نقد رفتار شهروندان شوروي است تا حكومت، ولي اين نمايش‌نامه نيز به مذاق مسئولات تئاتر حكومت شوروي خوش نيامد و اجازه نمايش گرفت...