اين كتاب، نخستين اثري است كه تلاش مي‌كند اثري جامع در خصوص شاخه‌ي نوظهور انسان‌شناسي حس‌ها باشد. گرچه انسان‌شناسي حس‌ها در ايران بسيار تازه و تاحدي عجيب مي‌نمايد، اما بايد گفت اكنون با گذشت نزديك به سه دهه از عمر پيدايش رسمي اين شاخه از انسان‌شناسي، ديگر نوباوه نيست و به بلوغ كاملي رسيده است. جهش حسي يا به قول ديويد هاوز انقلاب حسي در انسان‌شناسي و ديگر رشته‌هاي علوم اجتماعي و انساني باعث دگرگوني عظيمي در تصور ما از فرهنگ و جامعه و شيوه‌هاي خاص اجربه جهان در جوامع مختلف شده است. دگرگوني‌اي كه ادراك حسي را از تملك روانشناسي و علوم اعصاب خارج كرده و آن را يك فعاليت فرهنگي مي‌داند. به قول كانستنس كلسن، لمس كردن، چشيدن، بوييدن، شنيدن و ديدن كانال‌هاي انتقال ارزش‌هاي فرهنگي‌اند. معاني و ارزش‌هاي حسي فراواني در هريك از فرهنگ‌ها وجود دارند كه مدل حسي آن را تشكيل مي‌دهند، مدلي كه شيوه‌ي درك آن جامعه از جهان را شكل مي‌دهد. اوج بينش انسان‌شناسي حس‌ها، تصور فرهنگ به مثابه‌ي شيوه هاي حس‌كردن جهان است، يعني ادراك حسي توسط فرهنگ تعيين و توسط جامعه تنظيم مي‌شود.