آزاد عزيز! چه پناهي بوده‌اند اين شش يا هفت شعري از تو كه دركتاب آرش دارم و چه‌قدر شاعري تو! يادآورنده‌ي چه خاطرات عزيزي است و گاهي چه غمي در بردارند. درست يك ماه،شايد هم بيشتر است كه ”پرندگان به تماشاي بادها رفتند/ شكوفه‌ها به تماشاي آب‌هاي سپيد/ زمين عريان مانده است و باغ‌هاي گمان/ و ياد مهر تو اي مهربان‌تر از خورشيد“ چون دعايي ورد زبانم شده است...