کریم‌خان زند شخصیتی‌ست شمایل‌سان. نامش یادآورِ رواداری و عُلوّ طبع و دلاوری ایلیاتی‌ست و صیّتِ او بدین صفات از عنوانی هم که چونان فرمانروا بر خود نهاد پیداست: وکیل‌الرعایا. دوره ی پنجاه‌ساله ی مابین مرگ نادرشاه و برآمدن دودمان شاهی قاجاریان از تاریک‌ترین ادوار تاریخ جدید ایران به شمار می‌آید که دقیقاً مقارن است با شکوفایی کریم‌خان زند و برآمدن زندیه، که عملاً منحصر است به فرمانروایی فراگیر شخص او بر سراسر ایران، مگر خراسان، البته به‌علاوه ی بصره در آن‌سوی اروندرود. برآمدن کریم‌خان زند حاصل چه سلسله وقایعی بود؟ وضعیت سیاسی و اجتماعی ایران در دوره ی فرمانروایی او چگونه بود؟ چرا پس از مرگ او سران طایفه ی زندیه به جان هم افتادند و نتوانستند بنایی را که او بنیاد نهاد حفظ کنند؟ جان ر. پری در این اثر کوشیده است با غور در منابع دست اول به این پرسش‌ها پاسخ دهد و ضمن ترسیم سیمای کریم‌خان زند تصویری نیز از ایران دوره ی او ترسیم کند.