آليس دوشس بزرگ هسه در اتاق خواب تاريک خود در کاخ تازه تأسيس دارمشتات رو به مرگ بود. او فقط سي و پنج سال داشت اما به نظر چهل ساله مي آمد. چهره ي رنگ پريده و زيبايش چهره اي لاغر و چشمانش به شدت گود افتاده بود. سينه ي نحيف استخوانياش مرتب بالا و پايين مي رفت آليس در ماه گذشته به دليل شيوع بيماري ديفتري و پرستاري از خانواده اش خود را کاملاً از توان انداخته بود او شب تا صبح کنار تخت آنها مي نشست و دستانشان را در دست خود مي گرفت و هر وقت هر کدام از آنها فريادکنان صدايش مي زدند بر بالينشان مي رفت.